Większość uwag, zamieszczonych we wpisie dotyczącym przyjmowaniu ataków w Chokutotsu, będzie przydatna także tutaj, między innymi:
- Mały kroczek do tyłu i sposób przyjęcia pchnięcia.
- Odpowiedni dystans.
- Postawa podczas przyjmowania ataków.
Nowymi elementami, na których należałoby się skupić, jest to, jak spowodować, by uczeń wykonał odpowiedni atak i jak wykonać prawidłowe otwarcie.
By naprowadzić ucznia na właściwe pchnięcie, wykonujemy otwarcie unosząc mokuju do góry. Sęk w tym, by unieść końcówkę broni ucznia, naszą. To umożliwi wykonanie ciosu bez celowego opuszczania kensaki (końcówki broni). Gdy tak się dzieje, powstaje otwarcie, które łatwo może wykorzystać przeciwnik, a także wiadomo, co chcemy dalej zrobić. Żadna z tych rzeczy nie należy do pożądanych, więc od samego początku należy zwracać na nie uwagę i starać się, by nie weszło to w nawyk. Gdy uniesiemy mokuju ucznia do góry, wykonując prawidłowe otwarcie, będzie on lub ona w stanie wykonać pchnięcie, przy którym ich mokuju pozostanie w kontakcie (lub bardzo blisko) z naszym mokuju w pierwszej fazie ruchu. To jest właściwa technika.
W momencie wydania komendy, gdy uczeń rozpoczyna pchnięcie, należy unieść przednią (lewą) dłoń nieco wyżej i w przód (w 00:54 sekundzie widać, jak niewielki to ruch). Natychmiastowo płynnie wyprostuj lewy łokieć, by odsłonić drogę do celu. Jeśli łokieć pozostanie zgięty, prawdopodobnie skończy się to bólem, lub, jeszcze przyjemniej, siniakiem na ramieniu, gdyż mokuju ma tendencję do przyszczypywania skóry o kata.
Analogicznie, jeśli trzymasz mokuju nieprawidłowo w lewej dłoni, Twoje ramię będzie musiało zostać naprawdę mocno wyciągnięte, by uniknąć uderzenia. Upewnij się, że dolna część dłoni spoczywa na wierzchu mokuju, a nadgarstek zachowuje wygięcie znane z podstawowego kamae. Nie będzie to łatwe, jeśli Twoje nadgarstki są sztywne (jak moje). Spróbuj wykonać ten ruch z dłońmi położonymi zarówno poprawnie, jak i błędnie i poczuj różnicę, szczególnie w pracy Ramon – będzie Ci łatwiej wyczuć, kiedy robisz to źle, w momencie pracy z uczniem.
Unieś lewą dłoń nie wyżej, niż na wysokość Twoich ramion, i około 20 stopni poza linię środka. Pamiętaj, że uczeń nie musi widzieć celu – jego lub jej mokuju jest znacznie niżej, niż oczy.
Jeszce jednym elementem, który może utrudnić Ci ten ruch, jest hanme (pozycja bokiem) i położenie przedniego ramienia. Brak hanme sprawia, że ciężej znaleźć cel, gdyż Twoje lewe ramię stoi na drodze. W 01:10 minucie widać, jak sensej Terada ustawia ramię Łukasza, by ułatwić otwarcie i umożliwić czyste pchnięcie.
Przyjmowanie ataków w Katotsu jest trudne, a do tego pamiętanie przy tym o małym kroczku w tył, by zaabsorbować impet pchnięcia, jest jeszcze trudniejsze. Dlatego lepiej zacząć od wolnego tempa, by uniknąć siniaków i złych nawyków. Pamiętaj, że jeśli ktoś uderzył Cię nieprawidłowo, to wina leży po Twojej stronie… w większości przypadków!
Odpowiedź