Autorzy: Simon Larsen i Emily Jackman
Przed przeczytaniem artykułu zalecamy zapoznanie się z filmem i opisem pierwszej lekcji, poświęconej tsuki mae, by w pełni skorzystać z detali i bardziej zaawansowanych aspektów lekcji drugiej.
Początek to to samo ćwiczenie, co w lekcji pierwszej – tsuki mae, gdzie shuugisha wykonuje pchnięcie na omote, z krokiem naprzód w kierunku przeciwnika, co zmusza go do cofnięcia się, by odpowiednio przyjąć pchnięcie.
Podczas tej lekcji widzimy kontynuację tego ćwiczenia, gdzie przyjmujący cios ostrożnie prowadzi pchnięcie na omote do pozycji, w której może przesunąć mokuju atakującego z linii środkowej tak, by być w stanie zadać pchnięcie (kontratak) na omote.
By tak się stało, przyjmujący pchnięcie musi pomóc sobie za pomocą kote, w momencie, gdy rozpoczyna się atak. Widać to od 13 sekundy nagrania, gdy sensej Yamaguchi unosi swoje przedramię, by wyłapać broń atakującego na kote i własne mokuju, by wtedy ustawić je odpowiednio, przyjmując pchnięcie. Kiedy oba mokuju są odpowiednio ustawione, prostuje lewe przedramię, w dół, na linii środkowej, tworząc otwarcie. Wtedy może wykonać krok w bok z kontratakiem na omote.
Ważne jest, by w momencie przyjmowania pierwszego pchnięcia, ponieść lewe ramię i zbliżyć je do ciała jednym silnym i czystym ruchem. Dzięki temu mokuju atakującego przesuwane jest z linii środkowej. Jeśli ramię jest zbyt wysunięte do przodu, ciężko jest odpowiednio przyjąć pchnięcie, a następnie wyprostować ramię, by zepchnąć je z linii środkowej.
Odpowiedź